Günümüzde çocukları tehdit eden pek çok arıza bulunmaktadır. Bu arızalardan en somut olanları dijital mecrada bulunan zararlı içeriklerdir. En soyut ve zor olanı ise zihinlerimize zerk edilen nasılsa daha küçük büyüyünce manevi değerlerini öğrenir şeklindeki kalıplarımızdır. Biz nasılsa zamanı var diye erteledikçe çocuklarımızı nasıl bir boşluğa ittiğimizin farkında değiliz. Unutmamalı ki bizim boş bıraktığımız her alanı batıl işgal etmektedir. Özellikle de çocuklarımızın eğitiminde bıraktığımız boşluğu doldurabilmek için dört elle sarılmaktadırlar.
Çizgi filmlerden tutun da çocuk kitaplarına varana kadar ince ince çalışılmaktadır. Konu çocuk olunca çocuklar için üretilen içeriklerin çok temiz olduğu algısına sahibiz. Bu biraz da bizim medeniyetimizin çocuğun temiz bir fıtrat üzere doğduğuna olan inancından kaynaklı. Biz çocuğu temiz gördüğümüz için onlar için üretilen her şeyin temiz olacağını sanıyoruz. Çünkü biz üretsek temiz üretirdik. Ancak bu içerikleri biz üretmiyoruz ve üretilen içerikler o kadar da masum değiller.
Noel yaklaştığı için Noel üzerinden bir inceleme yapalım. Ekranlarımızda Noel çizgi filmleri çoğalacak yakında. Şu filmleri dikkatli bir şekilde incelesek basit bir yılbaşı filminden öte bir inancın propagandasının nasıl da güzel yapıldığını göreceğiz. Hemen hemen her Noel filminde bir kötü güç Noel’e saldırır, Noel hazırlıklarına zarar verir, insanların huzurunu bozar ve bir kahraman sayesinde kötüler def edilerek Noel mutlu mesut geçirilir. İnsan sormadan edemiyor Noel’e kim saldırıyor diye? Hâlbuki tüm dünya üzerinde kabul görerek yaşanan tek dini gelenektir Noel.
Tabi bu içerikler Noel’le kalmıyor başka başka arızalar da mevcut. Mesela birkaç hafta önce bir ilkokul öğrencisinden evrim teorisini dinledim. Aslında o bana izlediği bir çizgi filmi anlatıyordu. Bugün başka bir ilkokul çocuğunun annesinden çocuğunun sınıfında çocukların kendilerini eşcinsel olarak tanımladığını söyledi. Bu çocuklar böyle bir eğilim içinde olduklarından değil oluşturulan hava sayesinde kendilerini böyle tanımlamayı cazip görüyorlar. Burada üzerinde durmamız gereken bu yaştaki çocukların bu kelimeleri nereden bildikleri? Nereden öğrendikleri? Ya izledikleri içeriklerden ya takip ettikleri fenomenlerden…
Bizse hâlâ ilkokul öncesinde dini ve manevi eğitimin verilip verilmeyeceğini tartışıyoruz. Kendi değerlerimizi, kendi inançlarımızı anlatırken tereddüt yaşıyoruz. Kendi kendimize gereksiz bir oto sansür uyguluyoruz. Bu sırada bir nesil avuçlarımızdan kayıp gidiyor… Peki, ne yapacağız? Çocuklarımızı nasıl koruyacağız? Sorulması gereken soru tam da budur.
Çocuk eğitiminde bir ilke vardır. Ağacınızın kökleri ne kadar sağlamsa çocuğunuz bir yetişkin olduğunda rüzgârlar karşısında o kadar sağlam kalır. Belki rüzgârlar karşısında yaprakları dökülür belki dalları kırılır ama gün gelir kendi kendini iyileştirecek gücü köklerinde bulur. Bir insanın kökleri ise çocukluk döneminin ilk 6 yılında atılır. Bu nedenledir ki çocuk eğitiminde 0-6 yaş çok önemlidir. Bu yaş aralığında çocuk sadece temel yaşama becerilerini öğrenmez aynı zamanda kişilik gelişimi neredeyse tamamlanmış olur.
Çocuk bu dönemde çevresinde hangi davranışlara nasıl tepki verildiği üzerinden olayları yorumlar ve buna göre nelerin iyi nelerin kötü olduğuna dair bir kabul oluşturarak inanç ve değerleri inşa edilir. Bu nedenle 0-6 yaş arası dönemde başka şeyleri önceleyelim dini ve manevi eğitimi sonra da veririz diye bir şey söz konusu olamaz. Zira bizim 0-6 yaş aralığında veremediğimiz inanç ve değerleri çocuğun daha sonra kazanabilmesi güçtür. Bu eğitim de bizzat ailenin kendisinin yaşaması ile mümkündür.
Bunu bir örnekle taçlandırarak konumuzu toplayalım. Malumunuz üç aylar yaklaşmaktadır. Eğer biz üç aylar, bayramlar, kandiller geldiğinde heyecan duymak yerine, “Sabahtan akşama kim aç kalacak?” “Kandil/ bayram ziyaretlerine kim gidecek?” gibi söylemlerde bulunuyorsak çocuk da bu özel günlerimize karşı bir heyecan duymayacaktır. Yok biz yılbaşı geliyor diye heyecan duyuyorsak, plan programınızı buna göre yapıyorsak, yılbaşı çekilişlerine katılıyorsak çocuğun da yılbaşı ve Noel için heyecan duyup belki de evlerimizde hiç yapmadığımız yılbaşı ritüellerini talep ettiğini göreceğiz. Hatta bu durum Noel’le kalmayacak daha da ötesine gidecek ve Cadılar Bayramı, Paskalya gibi günleri de kutladığımızı göreceksiniz. Olmaz değil oldu. Bunları artık Amerikan filmlerinde değil Türkiye’de yaşanırken görüyoruz maalesef.
Hayat boşluk kabul etmez. Bizim boş bıraktığımız yerleri batıl işgal eder. Biz yaşantımızdan edebiyatımıza, sinemamıza kadar bir boşluk halindeyiz. Ancak her yıl olduğu gibi daha Aralık ayı gelmeden mağazalar, şirketler yılbaşına özel kampanyalar başlattılar, bugüne özel çizgi filmler, animasyonlar üretiliyor. Bizimse özel günlerimizde sadece mağazalar ve şirketler hazırlanıyor farkında mısınız? Hep tüketiyoruz ama üretmiyoruz.
Bu nesil nereye gidiyor diye ağlayıp sızlanmak yerine kendimize çekidüzen vererek kendi yaşantımızı düzeltmenin, önümüze konanları tüketmek yerine inancımıza uygun üretim yapmanın zamanı gelmedi mi sizce de?
Selime Sümeyye Abatay/Milli Gazete
