Sık sık karşılaştığım “Biz ve Ben.” Bu kelimelerin gücü nedir? Konuşurken bu kelimelerle ne demek isteriz? Gerçek niyetimizi mi anlatırız, mesajlarımızı mı vermek isteriz, yoksa bilmeden mi kullanırız. Bu kelimelerle ne demek ve nereye varmak isteriz?
Ben, genellikle tehlikeli olarak değerlendirilir. Nerelerde tehlikeli der isek; yaptığımız bir işin övünme aracı olarak kullanıldığı yerlerde. Ben, insanın kendine yeterliliği, büyüklendiği anlamlarda tehlikeli. Şahsımızla yaptığımız iş ve işlemlerde; ben yaptım (dan) ziyade, bu bana Rabbimin bir lütfu demek daha uygundur. Yoksa Karunlaşmaya adım atılmış olur. Ben, içinde belli olmayan tehlikeli hücreler besleme merkezi haline gelebilir.
Biz ise daha yumuşak bir kelimedir. Nazik olarak gösterilir. Mütevazilik anlamlarında ben’den kaçınma yerlerinde güzel durur. Aslında ikisinin de kullanıldığı yere göre güzel ve güzel olmayan yerleri vardır. Dilimizde çokça kullandığımız biz, farkında olmadan sorumluluktan kaçınıp, yuvarlayarak topu taca atma, başkasını suçlama ve genel bir anlam belirleyerek sorumlusu olmayan bir alana kaymaktadır.
Biz, nerelerde kullanılır..
Bir işe muvaffak olunduğunda biz, uygun düşerken, eksikler noktasında ise ben daha etkili çözümler getirmektedir.
Bir konuşma ve sohbet ortamına girildiğinde hemen teşhisler konulur ve “biz”li cümleler çıkmaya başlar. Toplumun/bireyin ıslahı noktasında ise bir türlü “ben” kullanılmaz.
-Biz Müslümanlar, biz esnaflar, biz öğretmenler, biz siyasetçiler… Geneli suçlu göstererek hatanın/kötünün etkisi azaltılıyor. Farkında olmadan o biz(in) içinden ben’i alıyoruz. Ben mesajında kendimizi değiştirmek kolay iken, biz mesajında kendimizi değiştirmek ihtimali düşüktür. O zaman kolay olan biz(in) içindeki ben üzerine yoğunlaşmak daha çözüme götürücü olmaktadır.
Acaba böyle konuşma ortamlarında bizi kaldıralım ve beni kullanalım der isek karşımıza neler çıkar? Kurtuluş reçetemiz olabilir.Ben’den, ‘biz’e doğru bir ahlak oluşmaya başlar. Adım adım bizden bana doğru bir serüven başlar. Şimdi ‘Biz’li cümlelerle bir gezinti yapalım..
Ø Dünyayı çok seviyoruz.
Ø Dünyevileşiyoruz.
Ø Eşyaya kul olduk.
Ø Geniş evlere sığmıyoruz.
Ø Çok malımız var.
Ø Parayı seviyoruz.
Ø Doymuyoruz.
Ø Biz yeteri kadar çalışmıyoruz.
Ø Biz kardeşliği beceremedik, beceremiyoruz.
Ø Az çalışıyoruz.
Ø Biz, okumuyoruz.
Ø Biz, İslam’ı bilmiyoruz.
Ø Biz, İslam’ı yaşamıyoruz.
Ø Biz, yazmasını bilmiyoruz.
Ø Biz dünyaya kafa tutamayız.
Ø Biz Müslümanlar tembel bir topluluğuz.
Ø Biz imani noktada sıkıntı yaşıyoruz.
Ø Biz paylaşmayı sevmiyoruz.
Ø Bizler bize düşeni yapmıyoruz.
Ø Yapmamız gereken işleri hep Allah’a havale ediyoruz.
Ø Sadece dua ederek bu işlerin düzeleceğine inanıyoruz.
Ø Biz bildiğimizle amel etmiyoruz…
Bunları epeyce çoğaltabiliriz. Siz de bir liste yapabilirsiniz. Burada ‘biz’in yerine ben koyarak okumaya çalışalım, görülecek ki daha iyi sonuçlar çıkacak. Bireyden topluma doğru hem konuşma hem yaşama alanlarında güzellikler yaşanacaktır.“Bir şeyler yapmalıyım!” her zaman “Bir şeyler yapmalıyız”dan daha çok sorun çözecektir, inşallah.
